Postepowanie związane z usuwaniem drzew na nieruchomościach stanowiących własność osób fizycznych i usuwanych w celach niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej reguluje art. 83f ust. 4-20 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. O ochronie przyrody (j.t.: Dz.U. 2018 r., poz. 1614 z późn. zm.).
Tekst ustawy http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20040920880
Właściciel nieruchomości, o którym mowa wyżej, obowiązany jest dokonać zgłoszenia do właściwego organu (Wójta Gminy Bukowina Tatrzańska), zamiaru usunięcia drzewa, jeżeli obwód pnia drzewa mierzonego na wysokości 5 cm przekracza:
80 cm - w przypadku topoli, wierzb, klonu jesionolistnego oraz klonu srebrzystego,
65 cm - w przypadku kasztanowca zwyczajnego, robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego,
50 cm - w przypadku pozostałych gatunków drzew*.
* Nie dotyczy drzew owocowych, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków lub na terenach zieleni.
Organ, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zgłoszenia dokonuje oględzin w celu ustalenia, odpowiednio:
a) posiada kilka pni – obwodu każdego z tych pni,
b) nie posiada pnia – obwodu pnia poniżej korony drzewa.
Po dokonaniu oględzin, w terminie 14 dni od dnia oględzin organ może, w drodze decyzji administracyjnej, wnieść sprzeciw. Za dzień wniesienia sprzeciwu uznaje się dzień nadania decyzji administracyjnej w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 2188 z późn. zm.) albo w przypadku, o którym mowa w art. 39 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, dzień wprowadzenia do systemu teleinformatycznego.
Usunięcie drzewa może nastąpić, jeżeli organ nie wniósł sprzeciwu w tym terminie.
Organ, może przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 8, wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia wyłącza możliwość wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 8 cyt. ustawy, oraz uprawnia do usunięcia drzewa.
W przypadku nieusunięcia drzewa przed upływem 6 miesięcy od przeprowadzonych oględzin usunięcie drzewa może nastąpić po dokonaniu ponownego zgłoszenia, o którym mowa w ust. 4 ustawy o ochronie przyrody.
Zgłoszenie zamiaru usunięcia drzewa zwolnione jest z opłaty skarbowej.
Wydanie decyzji o sprzeciwie usunięcia drzewa lub zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu zwolnione jest z opłaty skarbowej.
W przypadku reprezentowania wnioskodawcy przez pełnomocnika opłata od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - 17 zł, z wyłączeniem pełnomocnictwa udzielanego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu lub rodzeństwu, lub gdy mocodawcą jest podmiot zwolniony z opłaty skarbowej.
Zwolnienie z obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów nie zwalnia z obowiązku uzyskania zezwolenia na czynności zakazane w stosunku do gatunków chronionych w przypadku stwierdzenia, że usunięcie zadrzewienia spowoduje naruszenie tych zakazów (np. umyślne płoszenie, lub niepokojenie w okresie lęgowym, niszczenia, usuwania lub uszkadzania gniazd ptasich).
Zgodnie z art. 56 ust. 2 oraz ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody zezwolenie na czynności podlegające zakazom wydaje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska http://krakow.rdos.gov.pl/ lub Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska na obszarze swojego działania, w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla dziko występujących populacji chronionych gatunków zwierząt. Naruszenie zakazów w stosunku do gatunków chronionych stanowi wykroczenie (art. 131 pkt 14 ustawy o ochronie przyrody).
Gmina Bukowina Tatrzańska położona jest w obszarze podlegającym ochronie, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, tj. w obszarze chronionego krajobrazu Uchwałą Nr XVIII/299/12 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 27 lutego 2012 r. w sprawie Południowomałopolskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Na terenie obszarów chronionego krajobrazu obowiązuje zakaz likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych. Zakaz nie dotyczy wycinki wynikającej z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego albo budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych.
Informacja Dyrektora Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego dotycząca zakazu likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych na terenie parków krajobrazowych i obszarów ochronionego krajobrazu.
Zgodnie z art. 5 pkt 27 ustawy o ochronie przyrody, zadrzewienie to pojedyncze drzewa, krzewy albo ich skupiska niebędące lasem w rozumieniu ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach lub plantacją, wraz z terenem, na którym występują, i pozostałymi składnikami szaty roślinnej tego terenu.
Natomiast za zadrzewienie śródpolne należy uznać takie zadrzewienie, które znajduje się wśród pól utrzymywanych pod produkcję rolną lub inne działania związane z gospodarką rolną, np. pastwiska. Należą do nich zarówno pojedyncze drzewa lub krzewy, jak i ich skupiska, pochodzące z samosiewu lub celowo zasadzone.
Jako zadrzewienia przydrożne należy rozumieć pojedyncze drzewa albo krzewy lub pas drzew albo krzewów znajdujących się w bezpośredniej odległości od drogi, a jednocześnie niebędących lasem. Zadrzewienia te powinny być również powiązane ze szlakiem komunikacyjnym. Niekoniecznie musi to być droga publiczna. Jak również pojęcie zadrzewień przydrożnych nie zawsze będzie dotyczyło tylko pierwszego rzędu drzew rosnących wzdłuż drogi.
Natomiast zadrzewienia nadwodne to pojedyncze drzewa, krzewy albo ich skupiska znajdujące się wzdłuż cieków i zbiorników wodnych oraz jednocześnie niebędące lasem. Warto zaznaczyć, że zadrzewieniami nadwodnymi nie muszą być tylko drzewa rosnące w pierwszym rzędzie od cieku czy zbiornika wodnego. Jest to kwestia indywidualna i zależna np. od ukształtowania terenu, zagospodarowania i użytkowania terenu, wielkości cieku czy zbiornika wodnego.
W stosunku do ww. zadrzewień obowiązuje zakaz likwidacji oraz niszczenia. Przez likwidację zadrzewienia należy rozumieć wycinkę wszystkich drzew i krzewów stanowiących zadrzewienie. Natomiast przez niszczenie zadrzewienia należy rozumieć zmniejszenie liczby drzew i krzewów stanowiących zadrzewienie. Dopuszczalne jest zmniejszenie liczby drzew i krzewów, jeśli działanie takie jest wykonywane w ramach prac pielęgnacyjnych związanych z utrzymaniem zadrzewień w należytym stanie.
Ocena czy dane zadrzewienie stanowi zadrzewienie śródpolne, przydrożne lub nadwodne ma charakter indywidualny. Oceny takiej dokonuje organ w ramach prowadzonego postępowania o wydanie zezwolenia na usunięcie drzewa lub krzewu lub w ramach analizy zgłoszenia zamiaru usunięcia drzewa (w sytuacji, o której mowa w art. 83f ust. 1 pkt 3a ustawy o ochronie przyrody), bądź podmiot, który chce usunąć takie drzewa lub krzewy (w sytuacji gdy nie jest wymagane ani zezwolenie ani zgłoszenie w celu wycinki drzew lub krzewów).
Więcej informacji można znaleźć:
http://www.gdos.gov.pl/wycinka-drzew-lub-krzewow-a-ochrona-obszarowa-i-inne-obiekty-chronione
https://bip.malopolska.pl/zpkwmalopolskiego,m,299778,oddzial-stary-sacz.htm
Dla drzew i krzewów rosnących przy/na granicy działki, zastosowanie maja przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, w szczególności art. 143-154 http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19640160093
Art. 144
Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.
Art. 148
Owoce opadłe z drzewa lub z krzewu na grunt sąsiedni stanowią jego pożytki. Przepisu tego nie stosuje się, gdy grunt sąsiedni jest przeznaczony na użytek publiczny.
Art. 149
Właściciel gruntu może wejść na grunt sąsiedni w celu usunięcia zwieszających się z jego drzew gałęzi lub owoców. Właściciel sąsiedniego gruntu może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.
Art. 150
Właściciel gruntu może obciąć i zachować dla siebie korzenie przechodzące z sąsiedniego gruntu. To samo dotyczy gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu; jednakże w wypadku takim właściciel powinien uprzednio wyznaczyć sąsiadowi odpowiedni termin do ich usunięcia.
Ewentualne roszczenia w tym zakresie są rozstrzygane tylko w postępowaniach cywilnych przed sądem powszechnym.
USUWANIE GAŁĘZI
Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody nie można usunąć więcej gałęzi niż 30% korony, która rozwinęła się w całym okresie rozwoju drzewa.
Koronę można jednak zmniejszyć w większym zakresie, jeśli cięcia mają na celu:
usunięcie gałęzi obumarłych lub nadłamanych;
utrzymywanie uformowanego kształtu w koronie drzewa, np. charakterystycznych wierzb głowiastych;
wykonanie specjalistycznego zabiegu w celu przywrócenia statyki drzewa, na podstawie odpowiedniej dokumentacji.
Przepis ten ma na celu ochronę drzew poprzez zachowanie ich korony niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania drzewa. W innym razie drzewa byłyby w znacznym stopniu osłabione, co mogłoby doprowadzić do ich obumarcia.
Usunięcie gałęzi w wymiarze przekraczającym 30% korony, która rozwinęła się w całym okresie rozwoju drzewa, stanowi uszkodzenie drzewa, a w wymiarze przekraczającym 50% uznawane jest za zniszczenie drzewa.
PDF'y do ściągnięcia:
© MATinternet 1999 - 2024 | Powered by Yii Framework
